Henry (Patrick), een van de verdienstelijkste grondleggers der onafhankelijkheid van Noord-Amerika, werd geboren den 29sten Mei 1736 in het graafschap Hannover in Virginia, legde zich eerst toe op den handel, doch bepaalde zich vervolgens bij de regtsgeleerdheid, zoodat hij weldra als pleitbezorger kon optreden. In het begin van 1765 werd hij gekozen tot lid van het Huis van Afgevaardigden, en kwam hier krachtig in verzet tegen de Engelsche zegelwet. Na dien tijd genoot hij het vertrouwen des volks, bleef lid van het Huis tot aan de omwenteling, had zitting in vele belangrijke commissiën, en woonde voorts als afgevaardigde het eerste Congrès bij, hetwelk den 4den September 1774 te Philadelphia gehouden werd. Bij de tijding van de eerste gevechten, welke in Nieuw-Engeland geleverd waren, bragt hij vrijwilligers bijeen en noodzaakte den gouverneur van Virginia, den buskruidvoorraad, uit de magazijnen weggehaald, weder derwaarts te voeren.
In 1775 werd hij benoemd tot bevelhebber der troepen in Virginia en kort daarna tot gouverneur van dezen Staat. In die betrekking maakte hij zich verdienstelijk door tot bevestiging der Constitutie mede te werken, en door herhaalde verkiezingen bleef hij aan het hoofd der uitvoerende magt tot aan 1779, als wanneer hij volgens de wet niet herkozen mogt worden. Toen werd hij lid van de Wetgevende Vergadering, waarna hij tegen het einde van den oorlog nogmaals benoemd werd tot gouverneur van Virginia. In het najaar van 1786 keerde hij tot zijn voormalig bedrijf, dat van pleitbezorger, terug, nadat hij een mandaat naar de Vergadering te Philadelphia van de hand gewezen had. Later echter behoorde hij weder tot de leden en was er aanvankelijk een tegenstander, daarna een verdediger van het foederatieve stelsel. In 1794 keerde hij tot het ambteloos leven terug, wilde ook in 1796 niet herkozen worden tot gouverneur, en overleed den 6den Junij 1797. Hij was een uitstekend redenaar en gaf als staatsman vele blijken van schranderheid, doorzigt en moed.
