Haydon (Benjamin Robert), een Engelsch historieschilder, geboren te Plymouth den 25sten Januarij 1786, bezocht, na langen tegenstand van de zijde zijns vaders, de Koninklijke Académie van Beeldende Kunst te Londen, en behaalde met zijn „Dentatus” in 1810 den eersten prijs van het British Institution. Groot verdriet had hij evenwel van zijn „Macbeth”, omdat de critiek het veroordeelde en de besteller het niet tegen het bedongen honorarium wilde ontvangen. Zijne schilderij „Salomon’s eerste regt” hielp hem echter uit den nood, zoodat hij in 1814 met Wilkie eene reis deed naar Parijs en na zijn terugkeer met den meesten ijver zijn arbeid weder opvatte. Zijne historiestukken vielen echter weinig in den smaak der Engelschen, zoodat hij steeds in bekrompene omstandigheden verkeerde.
Zijn „Intogt van Jezus in Jerusalem”, „Christus op den Olijfberg”, „De opwekking van Lazarus” enz. konden niet beletten, dat hij wegens schulden in de gevangenis geraakte (1827). Hier vond hij de stof voor een paar uitstekende stukken in den trant van Hogarth, terwijl voorts zijn roem verhoogd werd door 2 uitmuntende schilderijen: „Napoleon, den ondergang der zon beschouwend” en „De dood van Eucles”. Latere stukken, zooals „Het congrès van afgevaardigden tot afschaffing der slavernij” met 130 portretten, en zijn „Hertog van Wellington te paard” hadden geringer waarde. In de engte geraakt door broodzorg en teleurgesteld in zijne verwachtingen, bragt hij zich om het leven op den 22sten Junij 1846. Van zijne geschriften vermelden wij: „Lectures on fresco (1842)” en „Lectures on painting and design (1844—1846, 2 dln)”.
