Hautecour (Henri Philiponeau de), een verdienstelijk godgeleerde, geboren te Duche in Basse-Normandie den 5den September 1646, bezocht reeds vroeg de school te Saumur, studeerde vervolgens in de wijsbegeerte, en werd in 1664 meester in de vrije kunsten. Hij legde zich vervolgens toe op de godgeleerdheid en de Oostersche talen, verdedigde in 1669 zijne dissertatie „De fide”, en werd 2 jaar later predikant te Saumur en belast met het onderwijs in de godgeleerdheid. Hij nam die betrekking waar tot in 1685, toen de school op last van Lodewijk XIV werd opgeheven, ontving verlof om zijne goederen te verkoopen en vertrok naar Nederland. Hier ontving hij een beroep naar Deventer, Middelburg en Franeker als hoogleeraar in de godgeleerdheid.
Hij aanvaardde die betrekking in laatstgenoemde stad op den 17den Junij 1686 met eene oratie „De vera ratione ordinis decretorum Divinorum de salute generis humani”. Hij was er op eene loffelijke wijze werkzaam, en overleed den 25sten October 1715. Hij heeft onderscheidene dissertaties in het licht gegeven, zooals: „De mysterio pietatis ad locum I T. III : 16 (1687)”, — „Ad oraculum Genes. III: 15 (1689)”, — „De symbolo apostolico (1691—1692)”, — „Depeccato in spiritum sanctum ad Mare. III: 28, 29, 30 (1702)”, enz., — alsmede „Controversiarum de religione brevissima synopsis (1709)”.
