Grampians (De) of Grampian mountains, reeds door Tacitus met den naam van Mons Grampius bestempeld, een gebergte in Schotland, hetwelk de zuidelijke helft van het Schotsche Hoogland vormt tusschen het Glenmore-dal met het Caledonische kanaal en het Schotsche Laagland, bedekken het grootste gedeelte van midden-Schotland, zich uitstrekkend van de uiterste punt van het schiereiland Cantire in eene noord-oostelijke rigting tot aan Kaap Kinnaird.
Zij omgeven de baaijen der westkust met hooge rotsgevaarten, doch beginnen noordoostwaarts allengs te dalen. Haar hoogste top is die van den Ben Nevis (1350 Ned. el hoog). Men onderscheidt er 3 verschillende bergketens, namelijk de Centraalketen met den Cairn Celar (1000 Ned. el hoog), — de Noordelijke Grampians of het Cairn Gorm-gebergte met den Macdui (1300 Ned. el hoog), en de zuidelijke Grampians met den Ben Lawers (1200 Ned. el hoog). Andere bergtoppen, wat meer of minder dan 1000 Ned. el hoog, dragen er de namen van Ben Alder, Ben Dearg en Cairn Gowars (in de Centraalketen), — Cairn Gorm en Morvenhead (in de Noordelijke keten), — en Sheechaillin, Ben More, Ben Lui, Ben Ima, Ben Lomond en Ben Cruachan (in de zuidelijke keten). De bergketens zijn door diepe dalen met steile wanden gescheiden, en daarin vindt men de prachtige Schotsche meren Loch Awe, Loch Lomond, Loch Catherine, enz.
De voornaamste rivieren, zooals de Forth, de Tay, de Dee en de Spey, stroomen allen naar de Noordzee. — Dit gebergte bestaat hoofdzakelijk uit graniet, hetwelk hier en daar bedekt is met lava en basalt. Tot de belangrijkste delfstoffen belmoren er ijzer, lood, zilver, topaas en bergkristal. De wouden zijn er aanmerkelijk verminderd, doch men heeft er in den laatsten tijd meer zorg voor gedragen. De hoogste gedeelten zijn meestal met kort gras, heide, mos en kreupelhout begroeid; ook vindt men er uitgestrekte veenen, terwijl de dalen uitmuntende bouw- en weilanden opleveren. Het schilderachtige landschap lokt jaarlijks duizende bezoekers derwaarts.
