Glaucus is de naam van een visscher in de zeestad Anthedon in Boeotie, — van den man, die het schip Argo bouwde en als stuurman aan den togt der Argonauten deel nam, maar bij een gevecht in zee stortte en onder de zeegoden opgenomen werd. — Volgens anderen had Glaucus de door hem gevangene visschen gedood en op het gras gelegd; doch deze werden plotselijk weder levend en sprongen in zee.
Hierover verbaasd, proefde hij het gras, waarop de visschen gelegen hadden, en stortte zich toen desgelijks in zee, waar Océanus en Tethys hem in een voorspellenden zeegod herschiepen. Daarenboven verhaalt de fabelleer veel van zijne minnarijen met Ariadne, Scylla en Hydne, de dochters van den duiker Scyllus. In de kunst van waarzeggen bezat hij zulk eene bedrevenheid, dat hij de leermeester werd van Apollo. Hij wordt voorgesteld als een grijsaard met borstelig haar en een ruigen baard, met een opwaarts gekromden, schubbigen staart en met een zeegewas in de linker hand.
— Ook een zoon van Minos, koning van Creta, een zoon van Sisyphus, koning van Corinthe, en een achterkleinzoon van den laatstgenoemde droegen den naam van Glaucus. Die achterkleinzoon was een kleinzoon van Bellérophon en een zoon van Hippólochus, koning der Lyciërs. Hij nam deel aan den Trojaanschen oorlog en streed aan de zijde van Príamus. Toen hij op zekeren dag optrok tegen Diomedes, bleek het, dat hunne vaders gastvrienden geweest waren, en aanstonds hielden zij op met vechten en verruilden onderling hunne wapens. Toen de Trojanen de Grieksche legerplaats bestormden, was hij met Sarpedon de eerste op de borstwering, doch moest afdeinzen, door een pijl van Teucer getroffen.
Later was hij de beschermer van Hector, toen deze door Ajax was gewond, de wreker van Sarpedon, en behoorde tot de helden, die om het lijk van Patroclus streden. Volgens latere overleveringen zou hij door Ajax gedood wezen.
