Glacis (Het) noemt men bij vestingwerken de flaauwe helling der buitenste, vóór den gedekten weg gelegene borstwering. Het verliest zich op het omliggend terrein en dekt de buitenzijde der gracht. Omdat zij den aanval der belegeraars gemakkelijk schijnt te maken, heeft Carnot voorgesteld de rigting der helling om te keeren, en alzoo het glacis binnenwaarts te laten afloopen (glacis en contrepente), terwijl anderen het wilden versmallen en halverwege steil afgraven (glacis coupé).
Het is echter duidelijk genoeg, dat geene van deze voorstellen bevorderlijk is voor het doel, om het glacis met het geschut der vesting schoon te vegen. In vredestijd wordt het glacis veelal met boomen beplant, die men weghakt, zoodra eenig gevaar dreigt, om alzoo dat terrein onbelemmerd te kunnen bestrijken. De overgebleven stompen bemoeijelijken dan den aanval van den vijand.
