Gerhard. Onder dezen naam vermelden wij:
Eduard Gerhard, een der uitstekendste oudheidkundigen van onzen tijd. Hij werd geboren te Posen den 29sten November 1795, studeerde te Breslau en te Berlijn en vestigde zich vervolgens te Breslau. Wegens zijne geleerde „Lectiones Apollonianae (1816)” verkreeg hij een professoraat aan het gymnasium in zijne geboortestad, hetwelk hij echter wegens eene oogziekte nederlegde. In 1819 en 1822 deed hij wetenschappelijke reizen naar Italië, waar hij door de studie der oudheidkunde werd aangetrokken. Te Rome werkte hij mede aan de „Beschreibung der stadt Rome” van Platner, en bij de komst van den toenmaligen Kroonprins van Pruissen (1828), later Koning Frederik Willem IV, te Rome, nam deze eene stichting van Gerhard in bescherming, die onder den naam van „Instituto di correspondenza archeologica” op het Capitool gevestigd werd.
Deze stichting heeft veel belangrijks geleverd en is in Europa algemeen op hoogen prijs gesteld. Na zijn terugkeer in Duitschland zag Gerhard zich als oudheidkundige geplaatst bij het Koninklijk Muséum te Berlijn; ook werd hij benoemd tot lid der Académie en tot hoogleeraar aan de universiteit. Hij overleed aldaar den 12den Mei 1867. Hij heeft eene lange reeks van geschriften — waarbij sommige in de Italiaansche taal — in het licht gegeven. Daarvan noemen wij: „Antike Bildwerke (1827—1844, met 140 koperen platen)”, — Auserlesene griechische Vasenbilder (1836—1858, 4 dln met 330 koperen platen)”, — „Etruskische Spiegel (dl 1—4, 1839—1865 met plaat 1-360)”, — „Griechische und etruskische Trinkschalen (1840, met 19 koperen platen)” — „Etruskische und campanische Vasenbilder (1843, met 31 koperen platen)”, — voorts „Vases apuliens (1846, met 21 platen)”, — Trinkschalen und Gefasze (1848—1850, met 37 platen)”, — „Berlins antike Bildwerke (1834)”, — „Rapporto intorno i vasi Volcenti (1831)”, — „Griechische Mythologie (1854—1855, 2 dln)” enz. „Na zijn dood verschenen zijne „Gesammelte academische Abhandlungen und kleine Schriften (1867, 2 dln)”.
Johann Gerhard, een uitstekend Luthersch godgeleerde. Hij werd geboren te Quedlinburg den 17den Ocfober 1582, verwisselde te Wittenberg de studie der geneeskunde met die der godgeleerdheid en bezocht daarna de universiteiten te Jena en te Marburg. In 1605 werd hij te Jena magister en doctor en gaf er collegio in de theologie. Als superintendent te Heldburg (1606) en hoogleeraar aan het gymnasium, — voorts als superintendentgeneraal te Coburg hield hij zich ijverig bezig met het voeren van godgeleerde twistgesprekken, en vertrok in 1616 als hoogleeraar naar Jena, waar hij den 17den Augustus 1637 overleed. Beroemd zijn vooral zijne „Loci theologici", waardoor hij de eigenlijke grondlegger is geworden der Luthersche godgeleerdheid. Gemelde „Loci” zijn in 1610 in 10 kwartodeelen uitgegeven; een vermeerderde druk verscheen in 1662—1689 in 22 deelen, — en eene laatste in 1863. Zijne handschriften, 30 deelen beslaande, werden na zijn dood geplaatst in de boekerij te Gotha.
