Gallais (Jean Pierre), een Fransch geschied- en dagbladschrijver, geboren te Douai den 18den Januarij 1758, was bij het uitbarsten der Omwenteling, tegen wier beginselen hij zijn geheele leven strijd voerde, hoogleeraar in de wijsbegeerte aan een collége der Benedictijnen. Daarna werd hij medewerker aan het „Journal Général”, onder de redactie van den abbé de Fontenai, en hij verkondigde daarin met groote stoutmoedigheid zijne koningsgezinde gevoelens. Na de teregtstelling van Lodewijk XVI deed hij zijn „Appél a la postérité sur le jugement du roi, 18 Janvier 1793 (4de uitgave 1814)” in het licht verschijnen, en dit boek deed het hoofd van den uitgever Weber onder het mes der guillotine vallen, omdat hij den vervaardiger niet wilde noemen, en bragt Gallais eenigen tijd in de gevangenis. Na den 18den Fructidor werd hij in ballingschap verwezen en nam de vlugt, doch weldra keerde hij te Parijs terug en redigeerde achtervolgens den „Nécessaire ou courrier du Corps Legislatif’, den „Indispensable", — het „Bulletin politique”, den „Publiciste”, en van 1801 tot 1811 het. „Journal de Paris”.
Na de Restauratie werd hij medewerker aan de „Quotidienne”, — in 1820 hoogleeraar in de welsprekendheid en wijsbegeerte aan de regtsgeleerde school te Parijs, doch hij overleed reeds den 26sten October 1820. Hij heeft voorts in het licht gegeven eene „Histoire de la révolution du 18 fructidor (1799, 2 dln)”, — eene „Histoire de la révolution du 18 brumaire et de Bonaparte (1813—1815, 2 dln)”, — eene „Histoire de la révolution du 20 mars (1815)”,— en eene „Histoire de France depuis la mort de Louis XVI jusqu’au traité de paix du 20 Novembre 1815 (1820, 2 dln)”. Eindelijk vermelden wij nog zijne „Moeurs et caractères du 19me siècle (1817, 2 dln)”.
