Epictetus

betekenis & definitie

Epictetus, een Stoïcijn, werd geboren omstreeks het jaar 50 na Chr. te Hiérâpolis in Phrygië, ging als slaaf van Epaphroditus, den gunsteling van Nero, naar Rome, verkreeg er wegens zijne uitgebreide kennis de vrijheid, maar moest in 94 op bevel van Domitianus met alle andere wijsgeeren Italië verlaten. Nu begaf hij zich naar Nicópolis in Epirus, waar hij met grooten bijval als leeraar optrad en waarschijnlijk tot aan zijn dood vertoefde. Zelf heeft hij geene geschriften achtergelaten, maar zijne wijsbegeerte is door zijn leerling Adrianus voorgesteld in een „Enchiridion” en in 4 boeken met „Wijsgeerige gesprekken". Van de uitgaven dezer werken noemen wij die van Daniël Heinsius (Leiden, 1640).