Emir, een Arabisch woord, dat bevelhebber beteekent, is in het noorden en in het oosten van Afrika de titel van onafhankelijke stamhoofden, alsmede die van alle erkende nakomelingen van Mohammed.
Deze laatsten vindt men in Turkije onder alle standen des volks, en zij hebben het regt, om een groenen tulband te dragen. Daarenboven werd die titel toegekend aan de aanvoerders van het leger in godsdienstoorlogen en aan de leden der heerschende vorstenhuizen in het Oosten. Dikwijls wordt de naam emir met een ander woord verbonden, om den bekleeder eener aanzienlijke waardigheid aan te duiden; zoo noemden de Khalifen zich emir-al-Moemenin of vorst der Geloovigen, en de eerste ministers der Khalifen en Groot-Mogols noemden zich emir al-omra of vorst der vorsten.
