Email, in het oud-Fransch esmail, in het Italiaansch smalto, afkomstig van het Gothische woord smaltjan (smelten), noemt men een glasachtige gesmoltene massa, waarmede men metalen voorwerpen bedekt, om ze te versieren. Het hoofdbestanddeel van het email is eene zeer smeltbare kiezelzure verbinding, die zelve kleurloos is, maar hare kleuren ontleent aan metaal-oxyden.
Om op email te schilderen neemt men een ondoorzigtig, wit email, hetwelk ontstaat, wanneer men 10 deelen lood en 3 deelen tin door aanhoudend gloeijen in een oxyde verandert, en hieraan kwarts- of vuursteenpoeder met potasch of soda toevoegt. Deze zelfstandigheden worden zamen gesmolten, na afkoeling fijngewreven, geslempt, dan met een geolied penseel op dunne gouden of koperen platen overgebragt, en daarna aan het vuur blootgesteld.
De emailkleuren, waarmede men schildert, zijn metaaloxyden, verbonden met een glasvocht. Wanneer het schilderstuk voltooid en gedroogd is, komt het in den oven, zoodat de kleuren er ingebrand worden. Deze kunst was reeds in de 12de eeuw te Limoges in Frankrijk bekend, en zij diende vooral tot het versieren van reliquieën-kastjes; de „Emaux de Limoges” werden wereldberoemd. De voortreffelijkste kunstenaar op dat gebied was Leonard Limosin, en naar hem werden de email-schilderijen van dien tijd „Limosins” genaamd; voorts vermeldt men als uitstekende emailschilders Pierre Raymond en Jean Courtois, alsmede een paar kunstenaars, die zich J. P. en P. C. teekenden. In het midden der 17de eeuw bloeiden Toutin en de portretschilder J. Petitot, en de kunstwerken van dezen laatste worden nog altijd zeer duur betaald. In de 18de eeuw ontstonden scholen van emailschilders te Genève, Augsburg, Nürnberg enz.
In laatstgenoemde stad werden door Georg Strauch uitmuntende stukken geleverd, en de gebroeders Peter en Amicus Huaut uit Genève werkten later te Berlijn, terwijl C. F. Dinglinger portretten vervaardigde aan het Hof te Dresden. Karl Boit, een Zweed, bevond zich in 1700 als miniatuurschilder te Weenen en later te Londen, en zijn leerling Martin von Meytens schilderde te Parijs, Dresden, Weenen en Venetië. In onze dagen bloeit de emailschilderkunst op metaal nog altijd in Engeland en in Frankrijk. Onder de Engelsche miniatuurschilders roemt men vooral Essex, die op de tentoonstelling te Londen van 1851 een uitmuntend stuk leverde naar eene schilderij van van Dijck, — voorts Bone, Bell en Harlem, — in Frankrijk madame Laurent, Harrau en Bonnet. In 1827 kwam graaf Chabrol de Valvic op het denkbeeld, om het email op lava te brengen, en de hiertoe aangewende pogingen zijn met den besten uitslag bekroond, — vooral later te Berlijn.
Een ander email is dat, waarmede men ijzeren keukengereedschap bedekt. Het heeft in het algemeen dezelfde bestanddeelen, namelijk kiezel-aarde, lood-oxyde, natron of kali en salpeter of borax. Zulk loodhoudend email is echter nadeelig voor de gezondheid, en men beijvert zich dus, om het lood geheel en al te vermijden. De hoofdbestanddeelen van loodvrij glazuur zijn zand, soda, borax, tinasch enz.
