Onder dezen naam vermelden wij:
Eleonora van Guyenne, eerst koningin van Frankrijk en vervolgens van Engeland. Zij was de dochter en erfgename van Willem X, laatsten hertog van Aquitanië, en werd geboren in 1122. Op haar 15de jaar huwde zij met Lodewijk VII, koning van Frankrijk, en vergezelde hem op een kruistogt (1147). Hare ligtzinnigheid gaf evenwel aanleiding tot eene echtscheiding (1152), waarna zij trouwde met Hendrik van Normandië, die in 1154 onder de naam van Hendrik II koning van Engeland werd. Ook dit huwelijk was niet gelukkig: uit minnenijd deed zij eene der hofdames door vergif om het leven brengen en zelfs spoorde zij hare zonen aan, om de wapens op te vatten tegen hunnen vader, zoodat deze haar in een klooster deed opsluiten, waar zij 16 jaren gevangene bleef. Eerst bij de troonsbeklimming van haren zoon Richard Leeuwenhart bekwam zij de vrijheid, gedurende zijn togt naar Palaestina het regentschap, en overleed in een klooster in 1203.
Eleonora van Provence, de Heilige bijgenaamd. Zij was eene dochter van Raimond Berengarius IV, graaf van Provence, en de gemalin van Hendrik II, koning van Engeland. Zij onderscheidde zich door hare vroomheid, overleed in een klooster (1292), en werd heilig gesproken.
Eleonora van Gelderland, eene dochter van Eduard II, koning van Engeland. Zij werd in 1332 de tweede vrouw van Reinoud II, hertog van Gelder, en reeds had zij hem twee zonen geschonken, toen de roode kleur van haar gelaat oorzaak was, dat haar gemaal geloof hechtte aan de hatelijke aantijging, dat zij aan melaatschheid leed, en zich van haar verwijderd hield. Toen haar dit lang genoeg gegriefd had, verscheen zij in 1340 onverwacht met haar twee zoontjes in het midden der vergadering van ridders en staten op het Valkenhof te Nijmegen, gekleed in een dun zijden hemd en een mantel. Dezen laatste wierp zij af ontblootte het ligchaam tot aan haar middel en wendde zich in roerende taal tot den Hertog, hem smeekende om te onderzoeken, of zij niet rein was van alle ongesteldheid. Beschaamd kwam Reinoud tot inkeer; doch hij overleefde niet lang de verzoening met zijne echtgenoote. Na zijn dood aanvaardde zij het bewind als voogdes over den onmondigen Reinoud III, waarna zij in 1355 overleed en te Deventer begraven werd.
Eleonora Guzman, de weduwe van don Juan de Velasco en de maitresse van Alfonsus XI, koning van Castilië. Zij had gedurende 20 jaar een allesvermogenden invloed op dien Vorst en schonk hem 2 zonen, van welke later één geregeerd heeft onder den naam van Hendrik van Trastamare. Na ’s Konings dood werd zij door de koningin Constantia in hechtenis genomen en in tegenwoordigheid van deze en van haren zoon Peter de Wreede geworgd.
Eleonora Tellez, koningin van Portugal. Deze, geboren in 1330, was eene dochter van Martino Alfonso Tellez de Meneses en huwde met een edelman, d' Acunha genaamd, doch toen koning Ferdinand I haar gezien had, rustte hij niet voordat zij van haren echtgenoot gescheiden was, waarna hij met haar in het huwelijk, trad en haar tot koningin deed uitroepen (1371). Nu bezat zij eene onbeperkte magt, zoodat zij hare vijanden deed ombrengen en hare aanhangers met weldaden overlaadde. Haren gunsteling Juan Aveiro, graaf van Ourem, verhief zij tot de hoogste waardigheden. Schoon benoemd tot regentes, kon zij zich echter na ’s Konings dood (1383) niet staande houden. Haar gunsteling werd in hare armen vermoord, en zij nam de vlugt naar haren schoonzoon don Juan, koning van Castilië, die haar in het klooster Tondesillas nabij Valladolid deed brengen, waar zij in 1405 overleed.
Eleonora van Castilië, koningin van Navarre, eene dochter van Hendrik II, koning van Castilië, en gehuwd met Karel III, koning van Navarre. Zij kreeg ongenoegen met haar echtgenoot, en vlugtte naar Castilië, waar zij oproer verwekte tegen haar neef Hendrik III, die haar in het kasteel van Roa belegerde, en haar vervolgens terugzond aan haren gemaal. Zij overleed in 1416.
Eleonora van Oostenrijk, eerst koningin van Portugal en later van Frankrijk. Zij was de dochter van Philippus, aartshertog van Oostenrijk, en van Johanna van Castilië, de oudste zuster van Karel V, huwde met Emanuël de Groote, koning van Portugal, die in 1521 overleed, en daarna met Frans I, koning van Frankrijk, die echter meer invloed toekende aan de hertogin d' Estampes dan aan haar, en werd in 1547 nogmaals weduwe, waarna zij eerst de wijk nam naar de Nederlanden en vervolgens naar Spanje, waar zij in 1558 overleed.
Eleonora d' Este, zie Tasso.
