Earl of graaf is een adellijke titel in Engeland en afkomstig van het Deensche Jarl. Bij de verovering van dat gewest door Knoet (1016) verving hij den Saksischen titel Eoldorman (zie Alderman) en bleef onder de heerschappij der Normandiërs bestaan zonder voor het Fransche woord comte plaats te maken, hoewel daarvan de door de earls bestuurde shires (gewesten) den naam van counties ontvingen. Tot in het midden der 14de eeuw was earl de hoogste adellijke titel, doch daalde eerst tot den 2den en voorts tot den 3den rang, toen Eduard III zijn zoon, den Zwarten Prins, tot duke (hertog) van Cornwallis (1346), en vervolgens Richard II zijn gunsteling Robert de Vere tot markies van Dublin (1386) benoemde.
Tegenwoordig is het woord earl enkel een titel, die geen gezag over grondgebied insluit. Ieder earl is tevens viscount (baron), en deze tweede titel wordt uit hoffelijkheid (by courtesy) aan den oudsten zoon toegekend, terwijl de jongere zonen het praedicaat honourable vóór den geslachtsnaam en de dochters dat van lady vóór den doopnaam voeren. Een earl wordt als right-honourable betiteld en is lid van het Hoogerhuis.
