Duo of duët, in het Italiaansch duetto, afkomstig van het Latijnsche woord, hetwelk twee beteekent, is de naam eener muzikale compositie voor 2 stemmen of twee instrumenten, zoodanig gezet, dat de eene stem (of instrument) niet enkel de andere harmonisch ondersteunt (secondeert), maar dat beide zelfstandig blijven en niet aan elkander ondergeschikt worden.
Bij het zingen van een duo heeft men dus 2 verschillende stemmen, en de 2 personen, die het uitvoeren, worden door hetzelfde onderwerp op dezelfde of op verschillende wijze aangedaan, — hetgeen zich in den zang openbaart. Deze laatste wordt in den regel door instrumentale muziek begeleid.
De woorden duo en duet worden door elkaar gebruikt, ofschoon sommigen het eerste uitsluitend aanwenden, waar van instrumentale muziek sprake is. Men vermeldt, dat de vocale duët het eerst is ingevoerd in 1600 door Paolo Quagliati te Rome, en dat het zich ontwikkeld heeft tegelijk met het oratorium en de opera. In het midden der 17de eeuw kwamen de kamerduëtten in zwang, en deze werden op meesterlijke wijze vervaardigd door Agostino Steffani (1655—1730). Sommige opera-duëtten, bijv. dat uit de „Norma” van Bellini, zijn algemeen bekend en beroemd.
