Dräxler-Manfred (Karl Ferdinand), een Duitsch dichter van onzen tijd, werd geboren te Lemberg in Galicië den 17den Junij 1806, studeerde te Praag, Weenen en Leipzig in de regten, en wijdde zich in 1832 geheel en al aan de letterkunde.
Achtereenvolgens woonde hij te Weenen, Mannheim, Frankfort, Meiningen, Keulen en Wiesbaden, en vestigde zich in 1845 te Darmstadt, waar hij zich met de uitgave van het „Reinisches Taschenbuch” en met de redactie van de „Darmstädter Zeitung” bezig hield. Als schrijver leverde hij eene berijmde Latijnsche vertaling van Schillers hymne „Triumph der Liebe (1826)”. Hierop volgden „Romanzen, Lieder und Sonnette (1826-1828, 2 dln)”, — „Glockenblumen (1827-1828, 2 dln)”, — „Das KIoster von St. Bernhard (1827)”, enz. Voorts noemen wij van hem „Gedichte (1839 3de uitgave 1848)”, — „Herz und Ehre (1839, 2 dln)”, — en „Dichtungen (1845)”.
