Coeur (Jacques), de zoon van een koopman in pelterijen te Bourges en Fransch staatsman, was in de eerste helft der 15de eeuw de gunsteling van koning Karel VII, dien hij door zijne rijke geldmiddelen in staat stelde, om de krijgsbenden te bezoldigen, waarmede hij Normandië veroverde, terwijl hij — namelijk Coeur — tevens het staatsbestuur regelde en aan Montpellier eene beurs en eene waterleiding bezorgde. In 1440 nam de Koning hem op in den adelstand, zond hem vervolgens als gezant naar Rome en naar Genua en benoemde hem in 1450 tot minister van Financiën. Coeur breidde daarbij zijne handelsbetrekkingen uit, en weldra behoorden de aanzienlijksten des rijks tot zijne schuldenaars.
Juist deze deden hem vallen. Zij beschuldigden hem, dat hij de munt vervalscht, Agnes Sorel vergiftigd en hoog verraad gepleegd had, zoodat hij met verbeurdverklaring zijner goederen — geschat op 20 millioen francs — uit Frankrijk verbannen werd. Hij begaf zich nu naar paus Calixtus III, die hem het opperbevel over eene vloot tegen de Turken toevertrouwde, en overleed vóór Chios in 1456.
