Clarus

betekenis & definitie

Clarus (Johann Christian August), een der beste Duitsche heelkundigen, werd geboren den 5den November 1775 in het Beijersch dorp Buch bij Coburg, studeerde te Leipzig en te Weenen, werd in 1801 doctor in de geneeskunde, in 1803 buitengewoon hoogleeraar in de ontleed- en heelkunde en tevens prosector te Leipzig, in 1810 eerste geneesheer aan het St. Jacobs-Hospitaal en leeraar in de cliniek, en kort daarna gewoon hoogleeraar. Verreweg de meeste Saksische artsen behooren tot zijne leerlingen. Hij zocht de oude geneeswijze te vereenvoudigen en streed hiervoor in zijne „Annalen des Klinischen Instituts am Jakobshospital (1810—1812)”. Hij was voorts de eerste, die te Leipzig voorlezingen hield over percussie en auscultatie (zie onder dit woord) en zich daarvan bediende bij het ziekbed. In 1848 legde hij zijn hoogleeraarsambt neder en overleed den 13den Junij 1854. Hij schreef onder anderen: „Der Krampf in pathologischer und therapeutischer Hinsicht (1822)”. — „Beiträge zur Erkenntniss und Beurtheilung zweifelhafter Seelenzustände (1828)”, — en „Adversaria clinica (1846)”.