Clairfayt (Franz Sebastian Karl Joseph de Croix, graaf van) eigenlijk Clerfayt, een Oostenrijksch veldmaarschalk, werd geboren den 14den October 1733 op het kasteel Bruille in Henegouwen. Hij nam als officier deel aan den Zevenjarigen oorlog en onderscheidde zich in de veldslagen van Praag, Lissa, Liegnitz enz. zoozeer, dat hij weldra bevorderd werd tot kolonel. Nadat hij geruimen tijd op zijne goederen had doorgebragt, riep hem in 1778 de Beijersche successie-oorlog weder onder de wapens. In den oorlog tegen de Turken (1788 en 1789) werd hij tot veldtuigmeester benoemd, sloeg met zijn corps de Turken bij Mehadia en vervolgens, na de verwoesting van Belgrado, bij Salga en Kalafat.
In 1792 wierp hij met Beaulieu de Franschen terug, die een inval beproefden in de Nederlanden, nam aan het hoofd van een corps van 12000 man deel aan de verovering van Longwy en Verdun, maakte zich den 1sten September meester van een gewigtigen post bij Stenai en dekte den terugtogt van den hertog van Brunswijk naar Coblenz, waarna hij in de Nederlanden de operaties bestuurde, die door hertog Albert van Saksen-Teschen begonnen waren. Den 1sten Mei 1793 overrompelde hij de Franschen bij Aldenhoven, noodzaakte hen, het beleg van Maastricht op te breken, en besliste door zijn beleid en moed den bloedigen slag bij Neêrwinden. Evenzeer onderscheidde hij zich in de gevechten van Quiêvrain, Hanson en Famars, terwijl hij Le Quesnoi dwong, om zich over te geven. In den aanvang van den veldtogt van 1794 wist hij met eene afdeeling troepen in Vlaanderen de aanvallen der Franschen bij herhaling af te slaan, doch toen de prins van Coburg den slag bij Fleurus verloor, was hij niet langer in staat, den vijand tegen te houden, zoodat hij het leger met groote omzigtigheid deed terugtrekken over de Rijn. In 1795 werd hij veldmaarschalk en ontving het opperbevel over de Oostenrijksche armée en het Rijks-leger. In het najaar, toen de Sambre- en Maas-armée onder Jourdan bij Düsseldorf, en de Rijn- en Moezelarmée onder Pichegru bij Mannheim over de Rijn trokken, wierp Clairfayt zich op eerstgenoemde, sloeg hem bij Höchst en deed hem over de rivier terugtrekken; daarna rukte hij voorwaarts, om Mainz te ontzetten, dat door 70000 Franschen was ingesloten, bestormde en veroverde de als onoverwinnelijk beschouwde verschansingen en verjoeg den vijand over Ingelheim naar Bingen en over Oppenheim naar Alzey. Daar hij op een veldtogt in den winter niet was voorbereid, sloot hij den 21sten December een wapenstilstand en keerde in Januarij 1797 naar Weenen terug. Oneenigheid met den minister Thugut was oorzaak, dat de bekwame man, niet weder met een commando werd belast, Wél benoemde men hem tot hof-krijgsraad, doch de ondervondene miskenning had een nadeeligen invloed op zijne gezondheid, en hij overleed op den 21sten Julij 1798.
