Marie de Champmeslé, geboren Desmares, eene Fransche tooneelspeelster, de lieveling van Racine, werd geboren in 1644 te Rouen, debuteerde aldaar zonder grooten bijval, huwde met den begaafden tooneelspeler Champmeslé, en trad in 1669 te Parijs op in den Marais-schouwburg, waarna zij er voor dien van het Hôtel de Bourgogne werd geëngageerd.
Hare bekwaamheid als kunstenares was zij vooral verschuldigd aan de toegenegenheid van Racine en aan zijn onderrigt in de tragische kunst. Haar geestige omgang en hare schoonheid lokten vele beroemde mannen naar hare woning. Zij bezat eene welluidende, volle stem, die bij het voordragen der treurspelen van Racine indrukwekkend klonk. Zij werd ontrouw aan dezen beproefden vriend wegens eene nieuw-opkomende genegenheid jegens den graaf de Clermont-Tonnerre, en overleed den 15den Maart 1698, niet lang nadat zij het tooneel had vaarwel gezegd, te Anteuil bij Parijs.
Haar echtgenoot Charles Chevillet de Champmeslé muntte meer uit in blijspeldan in treurspel-rollen, en schreef eenige tooneelstukken, die na zijn dood in 2 deelen zijn uitgegeven. Hij overleed den 22sten April 1701.
