Chalcis, de oude hoofdstad van het eiland Euboea en een der belangrijkste steden van het oude Griekenland, was aan de smalste plek van de Euripus gelegen, en door eene brug over deze met het vaste land verbonden. Zij had een aanmerkelijken omvang, een door zuilengangen omgeven marktplein en eene talrijke, handeldrijvende en welvarende bevolking, die langs de oevers der Middellandsche zee en op de eilanden aldaar onderscheidene volkplantingen stichtte.
Apollo werd er met ijver gehuldigd, en de redenaar Isaeus benevens de dichter Lycophron waren er geboren, terwijl Aristóteles er zijne dagen eindigde. — Reeds vóór den aanvang van den Trojaanschen oorlog was Chalcis door de Atheners onder aanvoering van Pandorus, een zoon van Erechtheus, gegrondvest, of welligt later door loniërs onder bevel van Cothus uitgebreid. Ook Aeoliërs en Arabieren (misschien Phoeniciërs) hadden er zich gevestigd. Men meent, dat de stad haren naam ontvangen heeft van de nymf Chalcis, eene dochter van Asopus. In ouden tijd was er het hoogste gezag in handen van eene ridder-aristocratie. Heródotus gewaagt van een oorlog tusschen Chalcis en Eretria, waaraan ook Samos en Milete deel namen, en zelfs Theben was geruimen tijd aan haar schatpligtig.
In de 6de eeuw vóór Chr. verbond Chalcis zich met Sparta, om den verbannen Iságoras naar Athene terug te brengen, doch te vergeefs. Gedurende den Perzischen oorlog was zij eene bondgenoote van Athene, toonde zich weldra afvallig en werd door Pericles onderworpen (446), die er den democratischen regéringsvorm invoerde. Na de vernedering van Athene en den Peloponnésischen oorlog, haalde Chalcis weder adem, doch weldra werd zij achtereenvolgens door de Atheners, de Macedoniërs, Antíochus van Syrië, Mithrídates en de Romeinen in bezit genomen. Keizer Justinianus versterkte hare vestingwerken, zoodat zij gedurende de middeleeuwen een belangrijk punt bleef.
Het tegenwoordige Chalkis, in de middeleeuwen Euripus, in het Grieksch Egribo en in het Italiaansch Negroponte, was onder het bestuur der Turken een der middelpunten van bestuur en is ook thans nog eene echt Turksche stad met dikke, grijze muren en zware torens, met moskeeën en minarets, met naauwe, vuile straten en onregelmatig gebouwde huizen. Zij is voorzien van een fort, van eene haven en van 1000 inwoners. In de Euripus verheft zich een toren, door de Venetianen gebouwd; vandaar bereikt men langs eene steenen brug het vaste land, en langs eene houten ophaalbrug de poort van Chalkis.
