Antoine Philippe Fiacre Ghislain, graaf de Visscher de Celles, een Belgisch staatsman, werd geboren te Brussel den 8sten Junij 1779 en aldaar opgevoed, waarna hij onderscheidene hoogescholen bezocht. Door zijn huwelijk met eene zuster van den Franschen generaal Gérard vermeerderde zijn aanzien. Nadat hij eenigen tijd lid van den stedelijken raad van Brussel was geweest, werd hij in 1806 auditeur bij den Staatsraad en requestmeester des Keizers, en vervolgens eerst prefect van het departement Loire-inférieure en in 1810 van het departement der Zuiderzee te Amsterdam.
Hier haalde hij zich door willekeur en gestrengheid, vooral met betrekking tot de gardes d'honneur, den haat der bevolking op den hals, nam bij den val van het Keizerrijk de vlugt naar Parijs en keerde na de vorming van het koningrijk der Nederlanden naar zijn vaderland terug. Hier werd hij lid der Provinciale Staten van Brabant en later lid van de Tweede Kamer der Staten-Generaal, alwaar hij zich bij de oppositie voegde. Wegens zijne diplomatische behendigheid zond koning Willem I hem naar Rome, maar hij maakte daarvan gebruik, om een concordaat te sluiten, dat voor Nederland zeer nadeelig was. Niettemin wist hij zich na verloop van eenigen tijd in het gewaad van het liberalisme te hullen, ja, hij dong zelfs in 1829 met Lehon en Brouckère naar eene ministeriële betrekking.
Even dubbelzinnig was zijn gedrag tijdens de Belgische revolutie; wèl verklaarde hij zich een voorstander van deze, maar verborg zijn plan niet, om België in te lijven in Frankrijk. Bij de scheiding van België en Nederland betoonde hij zich in de Nationale Vergadering een ijveraar voor de uitsluiting van het Huis van Nassau van de troonsbekleeding in België, en werd lid van het diplomatisch Comité te Brussel. Hij werd vervolgens gezant te Parijs, bleef aldaar toen Lehon hem verving, zag zich in 1833 als Fransch burger genaturaliseerd, en overleed als staatsraad in Fransche dienst te Parijs den 2den November 1841.
