Cawnpore, eigenlijk Kanhapoer is een belangrijk militair station en de hoofdstad van een district in het Indo-Britsche gouvernement der Noordwest-provinciën en ligt aan den spoorweg en op den regteroever van de Ganges. Zij beslaat met haar 11000 huizen ⅛ geogr. mijl en telt omstreeks 60000 inwoners.
Van ver levert de stad een fraai gezigt op, doch zij is leelijk en morsig en bezit nagenoeg geen enkel merkwaardig gebouw. De bazars en markten zijn er goed voorzien en de rivier is er met handelsvaartuigen bedekt, terwijl het Ganges-kanaal naar Hoerdwar de bedrijvigheid ongemeen bevordert. Langs de rivier ziet men in een halven cirkel de bangalo’s der officieren en Europésche ambtenaren, de kazernes der soldaten en vele fraaije winkels, en men heeft er een sociëteitsgebouw, een schouwburg en eene kerk. De verblijfplaats van ieder regiment is van regte straten doorsneden en heeft hare eigene bazar. De kantonnementen vormen eene afzonderlijke stad van 50000 inwoners, benevens 7000 man troepen en vele Europeanen, zoodat het geheele getal ingezetenen van deze stad der Hindoe’s meer dan 100000 beloopt.
Vóór 1777, toen er een militair station gevestigd werd, was Cawnpore van weinig belang; thans echter behoort het tot de gewigtigste punten van Centraal Hindostan, en het heeft in den opstand der Seapoys in 1857 eene treurige vermaardheid gekregen. Na het uitbarsten daarvan moest generaal sir Hugh Wheeler in het midden van Mei met 100 officieren, 210 soldaten en 590 andere Europeanen, waaronder zich vrouwen en kinderen bevonden, zich aldaar verschansen en van 7 Junij af 3 weken lang eene belegering van een talrijken troep opstandelingen onder den Mahratten-hoofdman Nana-Sahib verduren. Uitgeput door ziekte en gebrek, zagen de Europeanen zich eindelijk genoodzaakt, om te onderhandelen.
Wèl bedongen zij op den 26sten Junij vrijen aftogt, maar werden daags daarna op eene wreedaardige wijze om het leven gebragt. Eerst den 17den Julij maakte generaal Havelock zich weder van Cawnpore meester, waarna generaal Neil de onmenschelijke ingezetenen eene gestrenge straf deed ondervinden.
