Breccië in het Italiaansch breccia, is de naam van een zaâmgebakken gesteente, dat zich door de scherpe hoeken en kanten der deelen van het conglomeraat onderscheidt. De grootte dier deelen is zeer verschillend, en hun aard is even onderscheiden als die der bekende gesteenten.
Somtijds bestaat de breccia uit gelijksoortige brokken en men heeft eene kalksteen-, kiezel-, basalt-, trachiet-, porfier-, zandsteen-breccië enz., — en somtijds bestaat zij uit zeer ongelijksoortige brokken. Ook het verbindingsmiddel dier brokken kan zeer verschillend zijn: nn eens is het kalk- of kiezel-achtig, dan weder is het zijn ontstaan verschuldigd aan de verweering dier brokken zelve. De scherpheid der hoeken en kanten bewijst, dat zij niet door de kracht van het water zijn voortgestuwd. De breccië levert eene fraaije grondstof aan de steenslijpers, en tot de schoonste soorten rekent men de “breccia verde d’Egitto’’, die in eene groene diorietische massa stukken dioriet, porfier en graniet bevat. — Ook heeft men beenderenbreccieën, die overblijfselen van fossiele beenderen bevatten. Sommige breccieën, bij het oprijzen van uitbarstingsgesteen- ten aan de randen van deze ontstaan, noemt men wrijvingsbreccieën.
