Een beroemd Fransch kanselredenaar, werd geboren te Bourges den 20sten Augustus 1632. Op 16-jarigen leeftijd trad hij toe tot de orde der Jezuïeten, beklom in 1669 den kansel te Parijs en verwierf door zijne welsprekendheid zoo grooten roem, dat zijn naam steeds naast dien van Bossuet en Massillon genoemd wordt. Lodewijk XIV riep hem gedurig bij zich en zond hem, na de herroeping van het Edict van Nantes, naar Languedoc, om er de Protestanten met het R Katholiek geloof te verzoenen. Zijne leerredenen zijn minder schitterend dan die van Bossuet, maar meer degelijk.
Men noemde hem den “koning der leeraren en den leeraar der koninngen”; doch gedurende zijne laatste levensjaren onttrok hij zich aan de predikdienst, en overleed te Parijs den 13den Mei 1704. In zijne geboortestad verrees een standbeeld ter zijner eer, en zijne werken zijn bij herhaling — onder- anderen in 1812 te Versailles in 16 deelen — in het licht verschenen.
