Boisminart (Willem Pieter d’Auzon de), een verdienstelijk Nederlandsch hoofd-officier en schrijver, werd geboren te Maastricht in December 1776. Reeds op 12-jarigen leeftijd werd hij cadet bij de artillerie en diende het vaderland tot aan het einde der Stadhouderlijke regering in 1795. Toen week hij uit, kwam in Oostenrijksche dienst, werd door de Franschen gevangen genomen en begaf zich naar Engeland.
In Fransche dienst nam hij deel aan den togt naar Rusland, was aanwezig bij den overtogt over de Berezina en zag zich in 1814 als kapitein der infanterie bij het Nederlandsche leger geplaatst. In 1819 verkreeg hij als majoor een eervol pensioen en werd vervolgens commandant van het Invaliden-huis te Leiden. Op den leeftijd van 67 jaren vroeg hij zijn ontslag uit die betrekking en vestigde zich te Utrecht, waar hij zich met letterkundigen arbeid bezig hield. Hij overleed aldaar op den 2den Januarij 1870.
De Boisminart wordt door allen, die hem kenden, hoog geroemd als een man van opregte vroomheid, die zich zoowel door gehechtheid aan bepaalde leerbegrippen als door menschlievende verdraagzaamheid jegens andersdenkenden onderscheidde. Aan hem heeft onze beroemde componist Nicolaï, directeur der Koninklijke muziekschool te ’s Hage, zijne opleiding te danken. Hij heeft een groot aantal geschriften in het licht gegeven, zooals “De Russische veldtogt (1824, 2de druk 1840)”, — “Herinnering van een oud officier uit het tijdvak van 1793 tot en met 1815 (1863)”, -- “De gedenkdag van Waterloo enz. (1861)” — “Moskou en Waterloo”, — eene proza-vertaling van “Hannchen und die Küchlein”, enz. Hij was ridder der orde van den Nederlandschen Leeuw, lid der Maatschappij van Nederlandsche letterkunde te Leiden, en werd in zijne laatste levensdagen nog bevorderd tot den rang van luitenant-kolonel.
