De proceshouding van de gedaagde geeft weer op welke wijze de gedaagde zich wenst te verweren op hetgeen de eiser bij dagvaarding eist.
Indien twee bedrijven besluiten met elkaar zaken te doen, komen partijen in beginsel een overeenkomst overeen ingevolge artikel 6:217 van het Burgerlijk Wetboek. Het staat de partijen vrij om de inhoud van de overeenkomst te bepalen, al dienen de partijen zich wel te houden aan de door de wet gestelde kaders. Over het algemeen staat er in een overeenkomst tussen partijen een beding opgenomen waarin staat hoe zij zullen handelen bij eventuele geschillen. Indien een geschil tussen twee bedrijven voor de rechter komt, zal de kantonrechter of de civiele rechter in eerste aanleg competent zijn om kennis te nemen van het geschil. Een dergelijke procedure word in gang gezet door middel van een dagvaarding. De gedaagde krijgt in een dergelijk geval de mogelijkheid te reageren. Het staat de gedaagde echter vrij om te kiezen hoe hij zich opstelt ten aanzien van de dagvaarding van eiser. De gedaagde kan er voor kiezen zich te verweren op de dagvaarding, hij kan er voor kiezen geen verweer te voeren en zich neer te leggen bij hetgeen de rechter zal bepalen, of de gedaagde kan hetgeen de eiser vordert erkennen. Deze drie houdingen zijn de proceshoudingen die de gedaagde kan aannemen.
