trouw

betekenis & definitie

trouw - Zelfstandignaamwoord
1. het zich houden aan een verbintenis
2. het huwlijk

trouw - Bijvoeglijk naamwoord
1. op wie men steeds opnieuw een beroep kan doen
♢ Hij is een trouwe werknemer voor zijn baas.

trouw - Werkwoord
1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van trouwen
♢ Ik trouw
2. gebiedende wijs van trouwen
♢ trouw!
3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van trouwen
♢ trouw je?

Woordherkomst
Etymologisch verwant met het Engelse true (waar, waarachtig, betrouwbaar).

Synoniemen
betrouwbaar, loyaal, volhardend, standvastig

Antoniemen
ontrouw, verraad
verraderlijk, afvallig, louche, onbetrouwbaar, ontrouw, overspelig