competentie

betekenis & definitie

competentie - Zelfstandignaamwoord
1. een ontwikkelbaar vermogen van mensen waarmee ze in voorkomende situaties adequaat, gemotiveerd, proces- en resultaatgericht kunnen handelen
2. een cluster van samenhangende kennis, vaardigheden en houdingen, deskundigheid, geschiktheid
♢ De nieuwe medewerker heeft de competenties om een manager te worden.
3. bevoegdheid tot handelen of oordelen
4. (geologie) de mate waarin een gesteente bestand is tegen erosie
♢ Het gedolomitiseerde koraal vormde vanwege de grote competentie een verhoging in het landschap en verkreeg door erosie de grillige vormen waar de Dolomieten bekend om zijn.

Woordherkomst
afgeleid van competent met het achtervoegsel -ie
Naamwoord van handeling van competeren met het achtervoegsel -entie

Synoniemen
[1], [2] bekwaamheid, vaardigheid, vermogen, capaciteit
[2] leerdoel
[3] erosiebestendigheid

Antoniemen
incompetentie