Vóór de regeerings-reglementen van 1865 vrijheid van drukpers brachten (zie BESTUURSREGELING) was het oordeel over hetgeen al of niet mocht gedrukt en uitgegeven worden overgelaten aan de gouverneurs. Zoo vinden wij vermeld dat, naar aanleiding van eene klacht van het Conventus Deputatorium over het licentieus boekdrukken (het betrof een dichtstukje in den eersten bundel van de Uitspanningen der Surinaamschelettervrinden) Gouverneur Wichers (1786) gelastte, dat voortaan niets mocht worden gedrukt dan hetgeen te voren door hem was geapprobeerd, terwijl hij, wat van theologischen aard was, vooraf ter inzage zou geven aan den oudsten predikant van Paramaribo. (Wolbers).
Het verspreiden van werken of geschriften, ‘jaarboeken, maandwerk of dagschriften’ zonder consent werd door gouverneur Berranger verboden op boete van ƒ500. (Publ. van 24 Maart 1804).
De censuur op couranten berustte later bij den Procureur-generaal. (zie verder JOURNALISTIEK).
