In heel oude tijden beschouwden de kustbewoners alles, wat op het strand aanspoelde, als hun eigendom. Strandde er dus een schip, dan betekende dat een welkom voordeeltje.
Nog niet zo heel lang geleden kwamen er onder de bewoners van afgelegen kuststreken individuën voor, die in donkere, stormachtige nachten de kustlichten doofden of verplaatsten, waardoor soms schepen uit den koers geraakten en schipbreuk leden. Behalve de lijken van de bemanning, spoelde dan 00!: een deel van de lading aan het strand en dat was dan voor de strandrovers cf jutters een buitenkansje.
Maar ook al was er geen misdaad in het spel, dan vonden de kustbewoners in vele afgelegen streken het in bezit nemen van in zee drijvende cf op het strand gespoelde, onbeheerde goederen de natuurlijkste zaak van de wereld.Tegenwoordig is dat anders. Wie nu iets zou wegnemen van wat er op het strand aanspoelt of in zee drijvende werd aangetroffen, zou met den strafrechter kennis maken. De vinder van goederen in zee of op het strand is verplicht, van zijn vondst zo spoedig mogelijk mededeling te doen aan den strandvonder. Dit is een ambtenaar, die belast is met het beheer over dergelijke goederen. In de meeste kustplaatsen is het de burgemeester. Is de tot een bepaalde gemeente behorende kuststrook heel uitgestrekt of ligt de gemeente niet direct aan de zee (b.v. den Haag), dan wordt de burgemeester-strandvonder bijgestaan door een of meer strandvonders, die zijn functie waarnemen, totdat hij ter plaatse is verschenen.
De berging van de aangespoelde goederen geschiedt onder leiding en controle van den strandvonder, tenzij een rechthebbende op de goederen aanwezig mocht zijn. De bergers hebben recht op een zeker hulp- of bergloon. Ook bij schipbreuken is de strandvonder zo mogelijk aanwezig; terwijl de redding van de opvarenden de taak is van het Reddingswezen, zorgt hij voor de berging van schip en lading, in zoverre die mogelijk blijkt. De strandvonder maakt een lijst op van alle geborgen goederen en indien de rechthebbende bekend is, dan worden deze hem, tegen betaling van het verschuldigde hulpen bergloon, uitgeleverd . Maar wat gebeurt er nu, als de geborgen goederen spoedig aan bederf onderhevig zijn, zoals b.v. boter, fruit enz. en de eigenaar niet terstond bekend is? Dan verkoopt de strandvonder die goederen zo spoedig mogelijk in het openbaar; in een advertentie, die herhaaldelijk in de grote dagbladen wordt geplaatst, worden de rechthebbenden op het geld of de goederen opgeroepen, om hun eigendom in ontvangst te komen nemen.
Alle goederen, waarvan de eigenaar niet komt opdagen, worden tenslotte in het openbaar verkocht. De rechthebbende behoudt dan nog 10 jaren zijn recht op de opbrengst, na aftrek van bergloon en kosten.
