is afkomstig van het Griekse woord rhytmos, dat gelijkmatige beweging betekent. Wij verstaan onder rhythme de ononderbroken en onveranderde herhaling van een groep klanken (bewegingen, accenten), waarvan er sommige den klemtoon hebben en waarvan de tussenruimten, al dan niet gelijk, steeds bij iedere herhaling even lang duren.
De eenvoudigste vorm van rhythme is het tikken van de klok of het kloppen van het hart. Deze vorm van rhythme noemt men cadans. Ook het mars-rhythme, één, twee, drie, vier, waarbij één en drie den klemtoon hebben, doch één iets zwaarder dan drie, heet cadans. Verder heeft ieder rhythme een tempo, dat bepaalt de snelheid, waarmede de klanken op elkander volgen, benevens hun duur.
Wij vinden het rhythme reeds terug bij de primitieve natuurvolken; in hun dansen en zangen en vooral in hun mars- en arbeidsliederen. Muziek is natuurlijk bijna altijd streng rhythmisch, evenals gedichten (zie het gedicht hierna onder Riet). Beide zijn verdeeld in maten met klemtoon en tussenpozen, die tezamen het rhythme vormen. Ook in het proza kan men dikwijls een zeker rhythme beluisteren, doch dit is veel vrijer, minder aan vaste maatvoeten gebonden en treedt veel minder op den voorgrond.
