Onder de moderne schoolinrichtingen neemt tegenwoordig ook de z.g. openluchtschool een eigen plaats in. In het begin van deze eeuw begon men in te zien, dat lichamelijk en geestelijk zwakke kinderen tijdens het onderwijs een andere omgeving behoeven dan normale kinderen.
Zwakke kinderen hebben immers een ruimen toevoer van licht en frisse lucht nodig en aan deze behoefte kon, vooral in de destijds bestaande schoolgebouwen, niet geheel worden voldaan. Reeds in 1904 werd in een der Berlijnse voorsteden de eerste openluchtschool gebouwd; Engeland en Frankrijk volgden enige jaren later.
De buitengewoon gunstige resultaten, die voor deze zwakke kinderen met dit type school bereikt werden, deden tenslotte den wens ontstaan om eigenlijk maar voor alle kinderen, dus ook voor de volkomen krachtige en gezonde, openluchtscholen te stichten.Deze scholen moeten echter aan verschillende eisen voldoen, vooral wat de ligging betreft. Het beste kunnen zij natuurlijk worden gebouwd in een enigszins afgelegen, parkachtige omgeving, in een heerlijke, frisse atmosfeer en met een goede beschutting tegen den Noordenwind. De klassen moeten allen op het zuiden en die voor de zwakke kinderen liefst gelijkvloers liggen, hoewel dit laatste in de grote steden niet altijd mogelijk zal zijn.
Bij de semi(dat is half, — dus ook gedeeltelijk) openluchtschool bestaat een der wanden, de Zuidwand, bijna geheel uit ramen en deuren, waar mogelijk uitkomende op balcons. Bij de openluchtschool zijn twee of drie wanden van een lokaal van ramen en deuren voorzien, welke in verband met de windrichting geopend kunnen worden. De Zuidzijde echter blijft bij de echte openluchtschool altijd geopend. Op heel koude, zonloze dagen wordt dan echter wel een matige verwarming toegepast. Deze geschiedt dan meestal door tegen het plafond geplaatste straalkachels, of door een centrale verwarming, waarvan de leidingen in het plafond of in den vloer zijn gebouwd.
