(verkleinwoord van obelos = braadspit of puntige zuil) is een gedenknaald, die meestal bestaat uit een vierkante, naar boven spits toelopende zuil, welke uit één stuk gehouwen is.
In het oude Egypte plaatste men obelisken bij den ingang der tempels; sommige dezer obelisken zijn afkomstig uit de 5de dynastie (2740—2625 v. Chr.). Een der bekendste is de „Naald van Cleopatra”. In 1877 probeerden de Engelsen hem op een speciaal daartoe vervaardigd vlot, getrokken door een grote zeesleepboot, naar Engeland te vervoeren. Het vlot sloeg los, doch men vond het weer en nu staat deze obelisk te Londen aan den oever van de Theems.
De Romeinen hebben ook van die obelisken meegenomen naar Rome, terwijl er een van Ramses II (13de eeuw vóór Chr.) naar de Place de la Concorde te Parijs is gebracht.
