Dit is een der belangrijkste van de stoffen, welke worden gebruikt als vloerbedekking. In 1863 heeft zekere Frederik Walton dit product voor het eerst gefabriceerd.
Wij zullen hieronder eens vertellen, hoe linoleum wordt bereid.Onder bepaalde omstandigheden dan heeft lijnolie de eigenschap tot oxydatie over te gaan, dat wil dus zeggen: zuurstof uit de lucht op te nemen en aldus van vloeistof tot vaste stof te worden.
In de linoleumfabrieken verkrijgt men deze oxydatie door lijnolie gedurende geruimen tijd langs verticaal gespannen neteldoeken te laten druipen. In dezen fijn verdeelden toestand aan de lucht blootgesteld, kan de lijnolie voldoende zuurstof opnemen en geleidelijk zet zich dan aan weerszijden van het neteldoekje een centimeter dikke, rubberachtige massa af, de z.g. linoxyne. Deze geoxydeerde lijnolie wordt nu gekookt en gemengd met harsen en gommen. Het product, dat dan wordt verkregen, noemt men „Linoleum-cement”.
De tweede grondstof bij de linoleum-fabricage is kurk. De schors van den kurkeik wordt in de linoleumfabrieken tot een fijn poeder, het kurkmeel, vermalen.
Door intensieve vermenging van het linoleumcement met kurkmeel en een poedervormige kleurstof ontstaat de linoleumstof.
Het effen linoleum wordt nu verkregen door de losse, korrelvormige linoleumstof op een jutebaan te persen.
Het bedrukte linoleum, dat men nog veel in woonhuizen ziet toegepast, wordt verkregen door het verlangde dessin óp een effen linoleum-ondergrond te drukken door middel van een sterke verf- en laklaag.
Mooier en duurzamer dan het bedrukte is het z.g. inlaid-linoleum, waarvan dessin en kleuren door de gehele dikte doorlopen, zodat het kaal slijten der vloerbedekking is uitgesloten.
Het dikke kurk-linoleum met zijn veerkrachtig en enigszins ruw oppervlak, dat vanwege zijn sterk geluiddempende werking veelvuldig in het moderne bouwbedrijf wordt toegepast, wordt op dezelfde wijze vervaardigd als het effen linoleum. Het enige verschil daarbij is echter, dat een groter percentage kurkmeel er in wordt verwerkt.
Er bestaat ook een andere fabricage-methode, n.l. die van Taylor-Pernaco, waarbij langs chcmischen weg in io of 12 uren hetzelfde resultaat wordt bereikt als bij het systeem-Walton in langen tijd, doch dit fabrikaat is van mindere kwaliteit.
