Justus van Effen (1684—1735) was een bekend Nederlands letterkundige en criticus. Hij was in zijn jeugd gouverneur bij verschillende voorname families.
Na in 1729 den titel van meester in de rechten verworven te hebben, vertrok hij als gezantschapssecretaris naar Engeland; hij vestigde zich later in den Haag, waar hij in een kring van Franse réfugiés (uitgewekenen) verkeerde en in het Frans verscheiden tijdschriften uitgaf, die evenals al zijn werk min of meer onder Engelsen invloed stonden. Zijn beroemdste werk is evenwel zijn „Hollandse Spectator”, een verzameling beschouwingen, die tot 1735 wekelijks verscheen en waarin van Effen op geestige wijze zijn tijd schildert en soms ook critiseert.
