Bij de oude Grieken was een koor oorspronkelijk een afgesloten ruimte, waar de gewijde dansen werden gehouden. Later werd met deze benaming de reidans zelf bedoeld.
De Grieken kenden vele, aan de verschillende góden gewijde, feesten, maar vooral het Bacchus(of Dionysos-) feest vierden zij met grote toewijding. Een rei van zangers en dansers voerde dan een dans uit om het altaar van den god.
Later werd het gewoonte, dat tussen de reien of koren één acteur optrad, die een sage of mythe uit het leven van den god voordroeg. De koren vertegenwoordigden daarbij de toeschouwers.
Zij namen niet aan de eigenlijke handelingen deel, doch onderstreepten de belangrijke punten van het spel door gezang of rhythmisch spreken. Op de passende momenten waarschuwden, vermaanden of troostten zij de handelende personen.
Later, toen het toneelspel der Grieken zich begon te ontwikkelen tot het z.g. Griekse drama —•zie.' Drama —, ontstonden ook min of meer vaste regels betreffende het aantal der koristen en werden zij voor hun medewerking aan een opvoering systematisch geoefend.
Het optreden der bekende reien in Vondels toneelspelen komt hiermee enigszins overeen. In den tegenwoordigen tijd denkt men bij het woord koor meestal in de eerste plaats aan een zangvereniging, b.v. een mannen- of een vrouwenkoor.
Bestaat zulk een vereniging uit mannen èn vrouwen, dan spreekt men van een gemengd koor.Het koor in een kerk, ook al is deze niet Rooms Katholiek, is oorspronkelijk de plaats voor het altaar, waar de zangers stonden. Toen in de 16e eeuw tal van oorspronkelijk Roomse kerken in handen der Hervormden kwamen, verdwenen de zangers, doch de plaats, waar zij vroeger stonden, bleef den ouden naam dragen. Het koor ligt gewoonlijk hoger dan het schip der kerk.
