Charles (1819—1875) was een Engels geestelijke, romanschrijver, dichter en geschiedkundige. Hij is op den voorgrond getreden door zijn vooruitstrevende ideeën op sociaal gebied.
In den beginne stond hij ook op politiek gebied nieuwe stromingen voor, maar bij het klimmen der jaren werd hij in dit op zich conservatiever en minder fel. Gedreven door zijn medegevoel voor armen, zwakken en verdrukten breidde hij zijn sociale bemoeiingen steeds verder uit. Hierbij moet opgemerkt worden, dat Engeland in die tijden juist den overgang van landbouwtot industriestaat doormaakte en men zich aan de veranderingen, die dat meebracht, nog geenszins had aangepast. De toestand, waarin de arbeiders verkeerden, was meer dan treurig. Hierin wilde Kingsley nu verbetering brengen. In den politieken weg zag hij echter weinig heil, hoewel toch verschillende wetten aan kinder- en vrouwenarbeid paal en perk hadden gesteld, maar hij wilde wat bereiken door de particulieren zelf de handen uit de mouwen te laten steken. Hij wilde de arbeiders tot samenwerking brengen en hen opvoeden tot een betere levenswijze. Als geestelijke kwam hij natuurlijk in zeer nauwe aanraking met de mensen en hij wist veel goeds tot stand te brengen.
Naast zijn sociale werk vond hij ook nog tijd voor geschiedkundige studiën; hij was o.a. enigen tijd hoogleraar in de geschiedenis aan de universiteit te Cambridge.
Ook heeft hij vele historische en sociale werken en romans geschreven. Een van zijn boeken is ook in het Nederlands vertaald en zeer geliefd onder de kinderen: „De Waterkindertjes”. In dat werkje weet hij waarheid en fantasie zo samen te vlechten, dat ieder kind de wijze lessen, die er in staan, leest, zonder het als prekerij te gevoelen, terwijl de illustraties het gehele sprookje voor onze ogen doen leven.
