Zoals ik jullie al eens vaker verteld heb, delen we de geschiedenis der aarde in in vijf grote tijdvakken, het middelste daarvan is het Mesozoicum. Maar daar die aardgeschiedenis zo ontzettend lang is, moeten we die grote tijdvakken weer onderverdelen, om precieser te kunnen zijn.
Zo delen we het Mesozoicum weer in drie perioden en de middelste daarvan is de Jura-periode, zo genoemd naar de Zwitserse, Zwabische en Frankische Jura, die voornamelijk uit gesteenten zijn samengesteld, welke tot deze periode behoren.Aan het einde van de periode, welke aan die der Jura voorafging, had de zee zich van een deel der aarde teruggetrokken, maar reeds in het begin van de Jura-periode breidde ze zich weer sterk uit, zodat vele afzettingen uit de Jura in zeeën hebben plaats gehad. Aan het einde van deze periode trok de zee zich weer terug.
In de Juragesteenten speelt kalk de overheersende rol; we vinden er veel fossielen van zeedieren in.
Doordat de zee tijdens de Jura-periode zo’n uitgebreidheid verkreeg, werd het Europees-Aziatische vasteland steeds kleiner en viel het zelfs bij de grootste uitbreiding van de zee uiteen. In de laatste periode van de Jura had in Europa een bergvormende beweging plaats, de Saxonische plooiïng, die echter niet buitengewoon krachtig is geweest.
Vooral vinden we uit deze periode vele sponsen en wonderlijke reptielen, die in zee moeten hebben geleefd, bijv. de Ichthyosaurus en de Plesiosaurus; de reusachtige land-sauriërs (hagedis-achtigen) komen pas in de volgende periode.
In Lotharingen vinden we in afzettingen uit dit tijdperk ijzerertsen.
In N. Amerika, waar tijdens het Juratijdvak veel vulkanisme voorkwam, werd goud gevormd in de Sierra Nevada.
