Zoals de isobaren lijnen zijn, die plaatsen met gelijken luchtdruk verbinden, zo zijn isothermen lijnen, die plaatsen van gelijke temperatuur verbinden.
Over het ontstaan van deze lijnen behoef ik, na hetgeen ik over isobaren vertelde, niet veel meer te zeggen. Ook hier verbinden ze de plaatsen, die op een bepaalden dag dezelfde temperatuur hebben.
Nu zouden jullie natuurlijk verwachten, dat deze lijnen precies evenwijdig aan de breedtecirkels zouden lopen. Aan den equator toch is het natuurlijk het warmst en aan de Pool het koudst, zeg je. Toch lopen de isothermen meestal heel anders en dat is een gevolg van de verdeling van land en water over onze aarde, van het hoogteverschil en van nog vele andere oorzaken, waarop ik hier niet verder zal ingaan.
In den winter is de zee in verhouding veel warmer dan het land en in den zomer is het omgekeerde het geval. Dit is een gevolg van de verschillende wijze, waarop land en water reageren op het opnemen en afgeven van warmte. Land is n.l. spoedig door de zon te verwarmen, maar het geeft de warmte ook weer snel af; met water is juist het omgekeerde ’t geval. Zo komt het, dat landen, die aan zee liggen, in den winter meeprofiteren van den verwarmenden invloed van de zee en in den zomer van haar verkoelende werking. De temperatuurverschillen zijn voor een plaats aan zee dus nooit zo buitengewoon groot; een plaats in de Siberische steppe heeft daarentegen een buitengewoon groot verschil tussen haar Juli- en Januari-temperatuur.
In je atlas is er wel een kaartje, waarop de isothermen in Januari en Juli voor de hele wereld te vinden zijn.
Het hoog oplopen van de o° isotherm in Januari langs de kust van Noorwegen is een gevolg van de aanwezigheid van den warmen golfstroom, die daar langs de kust loopt en waarvan ik jullie al eerder iets vertelde.
