is de naam van een groep leden in de Législative (Wetgevende Vergadering; 1791—1792) der Franse Revolutie, die voornamelijk uit het gebied der Gironde afkomstig waren en die in verschillende aangelegenheden dezelfde politieke inzichten hadden. Zij bestonden voor een groot deel uit advocaten en uit vertegenwoordigers van den gegoeden burgerstand.
Veel gematigder dan de Jacobijnen, wilden zij in het begin het koningschap handhaven; later deden zij zich als vurige republikeinen kennen, die echter het zwaartepunt van de regeringsmacht bij de gegoede burgers wilden leggen. Tegenover het buitenland stonden zij een krachtige politiek voor en stuurden op een oorlog met Pruisen en Oostenrijk aan (1792).
Zij geraakten steeds meer in het révolutionnaire kielzog en drongen aan op strenge maatregelen tegen de onbeëdigde priesters en de emigranten.Midden 1792 komen zij echter in botsing met Robespierre en de zijnen, die hen in revolutionnairen geest verre overtroefden, en worden zij min of meer gedwongen de zijde van de gegoede burgerij te kiezen tegenover den kleinen burgerstand. In de Nationale Conventie (1792—1795), waar zij in den beginne nog de meerderheid hadden, verloren zij meer en meer terrein, waaraan het ongunstig verloop van den oorlog zeker geen goed deed.
Ten slotte moesten zij tegenover de Jacobijnen het onderspit delven, hun leiders werden gevangen genomen (midden 1793) en velen hunner gingen, na een schitterende verdediging, met heldenmoed den dood op het schavot tegemoet.
De meest-bekende Girondijnen zijn: Brissot, Condorcet, Roland enz.
