Je hebt misschien bij de uitreiking van de rapporten op school wel eens de opmerking gehoord, dat deze of gene goed was in de exacte vakken en dan werden daarmee bedoeld de wiskundige vakken, de scheikunde, natuurkunde enz.
Exacte vakken zijn wiskundige en natuurkundige vakken; vakken, die rusten op wiskundigen grondslag, in tegenstelling met de niet-exacte vakken als geschiedenis, taalkunde enz. Voor de exacte en de niet-exacte vakken schijn je — zo zegt men wel eens — een heel verschillend soort hersens nodig te hebben. Vaak komt het voor, dat leerlingen, die „keien” zijn in de wiskunde, geen jaartallen kunnen onthouden, geen opstellen kunnen maken, en geen Latijn of Grieks kunnen leren; het omgekeerde is ook vaak het geval. Relatief zijn niet zelden de jongens in de exacte vakken het best, terwijl de meisjes in de niet-exacte, vooral in taal- en letterkunde, beter zijn. Een vaste regel is dit echter bij lange na niet en er wordt op dit punt soms heel erg overdreven. Ook de autosuggestie, het zichzelf iets wijsmaken, speelt hier een grote rol.
Eens heb ik twee jongedames met elkander horen bomen over een hoedje, dat „exact” de kleur had van een zijden das. Maar dat was, schoon volstrekt niet onjuist (exact betekent ook: precies, stipt), toch meer een H.B.S.-term.
