is een natte aanslag tegen voorwerpen, die zich dicht bij den grond bevinden, b.v. gras, heide, struiken enz. Dit verschijnsel doet zich voornamelijk voor, als de lucht ’s nachts sterk afkoelt, dus bij helder-koude nachten.
De afgekoelde lucht kan minder waterdamp bevatten dan de warmere; de waterdamp condenseert dus (zie: Condenseren) en slaat in den vorm van druppels tegen het gras enz. aan.Dauwtrappen. In vroeger tijd was het in verschillende streken van ons land gebruik, om op Hemelvaartsdag of soms ook op bepaalde andere dagen (b.v. Sint Jan, 24 Juni) in ’t voorjaar heel vroeg op te staan en met blote voeten door het bedauwde gras te lopen.
Het is begrijpelijk, dat de mensen dat prettig vonden. Er is geen kind ter wereld, dat niet geniet van zo’n frisse morgenwandeling. In zijn prachtig sprookje „De blauwe Vogel”, waarin de Belgische dichter Maeterlinck alle vreugden van het leven als personen voorstelt, komt ook een aparte kleine vreugde voor, die heet „met blote voeten door den dauw hollen”.
Onze voorouders dachten er ook zo over en wat meer zegt, ze schreven aan den morgendauw een bizondere geneeskrachtige werking toe. Zo geloofde men, dat de dauw op den St. Jansmorgen hielp tegen zomersproeten en allerlei ziekten. Vooral de Amsterdammers trokken er op den Hemelvaartsdag algemeen op uit, om te gaan dauwtrappen en pret maken, hetgeen helaas ook wel eens in losbandigheid ontaardde. In Rusland heeft men de gewoonte, om het vee door den morgendauw te drijven; men is er daar van overtuigd, dat dit de gezondheid der dieren ten goede komt.
