Georges Benjamin Clemenceau was een bekend Frans staatsman, die vooral tijdens den wereldoorlog, toen hij Minister-President en Minister van Oorlog was, een grote rol in zijn vaderland heeft gespeeld.
Clemenceau was in 1841 in een klein dorpje in de Vendée geboren en begon op vier-en-twintigjarigen leeftijd te Parijs medicijnen te studeren. Nauwelijks had hij zich als arts gevestigd, of hij werd tot lid van de Kamer gekozen. Het liep toen juist tegen het einde van den Frans-Duitsen oorlog van 1870—1871. Groot waren zijn afkeer van den vijand en zijn vaderlandsliefde en hij wilde dan ook niets van vredesonderhandelingen weten. De toestand maakte deze echter noodzakelijk.
Aan het einde van de 19e eeuw trad Clemenceau weer op den voorgrond in zijn strijd tegen het Boulangisme (zie: Boulanger).
Ook is hij degene geweest, die mede den strijd voor herziening van het vonnis, dat tegen kapitein Dreyfus was gewezen, heeft geleid (zie: Dreyfus).
Van 1906 af is Clemenceau-herhaaldelijk minister geweest. Hij nam zeer levendig deel aan het politieke leven van zijn vaderland.
Tijdens den wereldoorlog bezocht hij als minister persoonlijk herhaaldelijk de loopgraven, om „zijn jongens” aan te moedigen.
Overal kende men de gedrongen gestalte met de kwartiermuts op het grijze haar en gehuld in den eenvoudigen soldatenjas.
Op een der na zijn dood (in 1929) voor hem opgerichte standbeelden staat hij dan ook afgebeeld in dit tenue.
Het is niet mogelijk Clemenceau zonder voorbehoud te bewonderen. En toch: hij was een man. Iemand, die wist, wat hij wilde. Iemand met een groot hart voor een grote zaak (de zaak van het recht, de zaak van zijn vaderland), die wist te handelen naar de inspraken van dat hart, die eerlijk liefhad en voor wien geen inspanning, geen gevaar te groot was bij het dienen van het voorwerp zijner liefde: Frankrijk. En zo iemand is een groot man, ook al heeft hij grote fouten.
