De botter is een vissersvaartuig, dat vroeger vooral veel gebruikt werd voor de visvangst op de Zuiderzee, het tegenwoordige IJselmeer. Meestal voeren toen de vissers ’s Maandagsmorgens uit en bleven dan de hele week ter visvangst, om Zaterdags weer terug te keren.
Ook als men korte reizen maakte, zorgde men toch steeds den Zondag thuis te zijn.De voorsteven van den botter is rond en daardoor maakt het hele vaartuig een enigszins plompen indruk.
De zeilen zijn meestal bruin van kleur met bovenin (volgens de voorschriften) de afkorting van de plaats, waar het schip thuis hoort en het nummer in witte letters.
Meestal bestond de bemanning uit den schipper, die tevens eigenaar was en één tot drie zoons of knechts.
Samen leefde men er in de kleine kajuit: daar sliep men, daar dronk men de zwarte koffie, daar at men de vis en de aardappels met doop (zure saus) en daar vertelde men elkaar lange verhalen over wonderlijke reizen, over ’t vergaan van de dorpen op Schokland en over nog veel meer in de lange uren, die lagen tussen het uitzetten van de lijnen of netten en het weer ophalen.
Thans, nu de Zuiderzee afgesloten is, kan de zeevis er niet meer komen, om kuit te schieten, en de grote Zuiderzeevisserij is dan ook voorbij.
Botter, een veel gebruikt vaartuig uit den bloeitijd van de Zuiderzeevisserij, die thans voorbij is. De regering zorgt nu, dat de jonge vissers opgeleid worden voor de visvangst op de Noordzee, of dat ze een plaats krijgen in de industrie. Daarvoor is bijv. een knopenfabriek te Spakenburg gebouwd. Ook werd voor deze jonge mensen een Ambachtsschool gebouwd. De oude vissers krijgen pensioen.
De Urkers hebben al jaren lang op de Noordzee gevist. Vaak hebben hun botters een motortje, ’s Maandags puffen ze van ’t eiland weg om via de Oranjesluizen en ’t IJ op ’t Noordzeekanaal te komen. Vanuit IJmuiden vissen ze dan de hele week; verkopen Zaterdags de vis te IJmuiden en keren dan weer huistoe, waar ze ’s avonds aankomen.
