is de naar de zon genoemde dag, de zonnedag, de eerste dag der week, die thans voor de gehele Christenheid als rusten feestdag geldt. De Zondagsviering heeft zijn oorsprong in het gebruik der Christenen van den na-apostolischen tijd, om, hoewel er in het Nieuwe Testament geen enkel bepaald voorschrift betreffende den Zondag te vinden is, dezen te vieren als den dag van Christus’ opstanding uit den dood en van de uitstorting van den Heiligen Geest.
Ook daarna bleef de Zondagsviering in de Christelijke kerk standhouden en werden verschillende, tot den Sabbath behorende, plechtigheden op den Zondag overgebracht. Eerst Konstantijn verbood (321) den minder noodzakelijken en keizer Leo III (± 730) allen arbeid op dezen dag.
De hervormers beschouwden de Zondagsviering niet als Goddelijk gebod, maar handhaafden haar op practische gronden.In onzen tijd is de Zondagsviering wettelijk geregeld; verschillende bepalingen zijn in de wet opgenomen, deels om het ongestoord verloop van de godsdienstoefeningen te verzekeren, anderdeels om het karakter van algemenen rustdag te handhaven. Zo mag, buiten noodzakelijkheid, geen openbare arbeid verricht worden, moeten winkels, op enige uitzonderingen na, den gehelen dag gesloten blijven, enz.
