Een heel bekende figuur uit de Algemene Geschiedenis is keizer Frederik I (1123—1190), bijgenaamd Barbarossa. Behalve een historische is keizer Barbarossa ook een legendarische figuur geworden.
De oud-Duitse sage stelt hem voor als een krachtige, zonnige heldengestalte met frisse gelaatskleur, goudblond haar en baard en een stralenden glimlach.Dat een zo levenskrachtige zonnige figuur zo plotseling zonder strijd of wapenfeiten uit het leven was gescheiden, wilde er bij de mensen niet in, en dit was de oorzaak, dat er om den persoon van keizer Barbarossa een sage ontstond, waarin verhaald wordt, dat hij eigenlijk nooit gestorven is, doch nog immer voortleeft. Een bekend gedicht van Rückert heeft deze sage tot onderwerp. Er wordt daarin verteld, hoe Barbarossa in een onderaards slot (bij Salzburg of volgens anderen in den berg Kyffhauser bij Nordhausen in Thüringen) aan een stenen tafel zit te slapen. Hij heeft daar reeds zó lang gezeten, dat zijn baard door de tafel is heengegroeid. Van tijd tot tijd heft de keizer het blonde hoofd op en luistert, of de raven nog altijd om den berg vliegen, waarop het slot is gebouwd. Zolang dit het geval is, moet hij nog blijven slapen, doch eens, als de gouden eeuw voor Duitsland aanbreekt — zo vertelt de sage verder zal Barbarossa opstaan en tevoorschijn treden.
