m
Tweestammige Germ. naam met de betekenis ‘strijdzwaard’, uit Hild- 'strijd' (zie -hild-) en -brand ‘(vlammend) zwaard’ (zie -brand-). Vooral in de Middelhoogduits epiek is de naam bekend: het ‘Hildebrandslied'. Hildebrand was de zoon van Heribrand en de vader van Hadubrand (let op de alliteratie: binnen de naam vermeed men die, maar namen van broers en zussen en van ouders en kinderen allitereerden vaak; zie Herlindis). Vgl. Hadubrand, met dezelfde betekenis.
