m
‘Zwaard’, vermoedelijk metonymisch, of metaforisch uit brand ‘vlammend (zwaard)’; Oudhoogduits prant, brant; vgl. Middelnederlands brant ‘vuur, brandend stuk hout, zwaard'; Oudsaksisch brand; Oudfries en Angelsaksisch brand, brond; Eng. brand ‘brandend stuk hout, fakkel, zwaard’ (poëtisch); Oudnoors brandr 'brandend stuk hout, zwaardkling, zwaard’. Uit het Germ. ontleend: lt. brando 'zwaard(kling)’, Oudfrans brandon ‘fakkel’.
