Voedsel (bewaren in geopende blikken) - Dikwijls komt het voor, dat half geledigde blikjes in de provisiekast weggezet worden om bij een volgenden maaltijd opgebruikt te worden. Deze verkeerde gewoonte leidt een enkele maal tot onaangename verschijnselen, die wel is waar van voorbijgaanden aard zijn, maar die vermeden kunnen worden en in elk geval vaak een verkeerde beoordeeling van de waar ten gevolge hebben.
Van een „vergiftig” worden van den inhoud door contact met het blik is geen sprake. Etenswaar, die aan de lucht bewaard wordt, loopt altijd kans geïnfecteerd te worden, onverschillig of ze zich in blik, glas of aardewerk bevindt, echter in de drie genoemde verpakkingen blijft de smaak niet gelijk. Een feit is, dat bij toetreding van de lucht, dus wanneer het blikje half geledigd weggezet wordt, sporen metaal uit de tinnen bekleeding in de inlegvloeistof kunnen overgaan. Dit proces wordt bevorderd door aanwezigheid van keukenzout en deze stof is in conserven vaak aanwezig.
Ook kleine hoeveelheden ijzer kunnen in oplossing gaan, het zijn vooral deze verontreinigingen, die aan de spijs een buitengewoon onaangenamen metaalsmaak geven. Hoewel hierbij van schadelijkheid geen sprake is, wordt hierdoor toch de argwaan opgewekt. Aan de binnenzijde van het blikje kan men de aantasting duidelijk waarnemen. Juist op de plaats waar metaal, lucht en inlegvloeistof met elkaar contact kregen, is de vertinning het sterkst aangetast (zie Blikconserven).
Het verdient dus steeds aanbeveling, de inhoud van een blikje, dat niet in eenmaal opgebruikt wordt, in schaaltje of aarden schotel te bewaren. Hier is geen kwestie van aantasting en spoortjes metaalzouten kunnen den smaak van de conserve niet bederven. Alleen de lucht kan op den inhoud inwerken. Hierdoor verandert de smaak eveneens, dit is niet te ontgaan. Vooral conserven met zure inleg vloeistof moet men niet in de geopende blikverpakking laten, maar ze direct in glas of porcelein overbrengen.
