Schapenvleesch is in ons land als volksvoedsel niet bijzonder in trek. Wanneer de prijzen van rundvleesch dalen beneden die van schapenvleesch, gaat de consumptie direct achteruit, wel een bewijs dat schapenvleesch noodgedwongen genomen wordt, uitsluitend wegens het prijsverschil. Schapenvleesch wordt gekenmerkt door een vrij sterken smaak, terwijl ook hier het vleesch van de mannelijke dieren vaak nog een eigenaardigen geur heeft. Lamsvleesch heeft deze onaangename eigenschappen in veel mindere mate.
De gemiddelde samenstelling vinden wij als volgt opgegeven: water 52 %, eiwit 17 %, vet 30 %, voedingszouten 1 %, (vet vleesch), water 76 %, eiwit 17 %, vet 6 %, voedingszouten 1 % (mager vleesch). Ook in schapenvleesch is groot verschil, al naarmate de schapen voor de slachtbank zijn gemest of dat door bijkomstige omstandigheden tot afslachten wordt overgegaan. Schapen hebben een betrekkelijk dikke vetlaag direct onder de huid; het vleesch moet bij de keuring paars gemerkt worden, in tegenstelling met het vleesch van geiten, dat rood gestempeld moet worden.
